Hayatın nasıl olması gerektiği hakkında insanların sahip oldukları çok dar fikirler, olağanüstüdür. Sanki hayat için bir ya da iki reçeteye sahip gibidirler ve birisinin hayatı bu reçetelere denk gelmiyorsa boşa geçmiş ya da faydasız olarak kabul edilir ve böyle bir görüş açısı ile bir insan, bir hayli içsel olarak kale alabilir ve her şeyin, hatta Tanrı’nın ve bütün Evren’in bile kendisine karşı olduğunu hissedebilir ve bunun sebebi, hayatını doğru bir şekilde ele almamasıdır sadece. Giderilemeyecek taleplerde bulunur. Bir bakkal dükkanına gidip silindir şapka ya da dikiş makinesi soran ve ona satılabilecek şeyleri alamayan bir insana benzer. İnsan’ı uykuda tutan ipnotizm kuvvetleri herkes için aynıdır. Hedefiniz uyanmaksa, şartlarınız ne olursa olsun, sizin için herhangi bir fark yaratmamalıdır.
Akciğerler kendi başına bir şok veremez. Bunu yalnızca Hava'yı içeri alarak yapabilirler. Hava da kendisini alan bir şey olmadıkça bir şok veremez. Hava, Akciğerlere gelir ve daha sonra en kıymetli parçası (oksijen) seçilir ve Kan Dolaşımına karışır. Geri kalanlar (azot ve karbondioksit) reddedilir. Bütün yaratılmış şeyler şoklar ile çalışırlar. Bu şoklar olmasaydı ölmeye başlarlardı. Bedenin yaşamasını mümkün kılan bir mekanik şok -hava şoku- alırız. Neden nefes alıp veririz? Nefes alıp vermeden yaşayabilir miyiz? Nefes alıp vermek, içimizdeki mekanik bir şey midir, bizim adımıza düzenlenen bir şey midir, hazır sunulan bir şey midir? Ama İnsan'da kullanıma hazır olarak verilmeyen birçok şey bulunur. İnsan kendi kendini geliştiren bir organizma olarak yaratılır ve bunun ne anlama geldiği üzerine düşünürseniz, insana her şeyin kullanıma hazır sunulmadığını fark edersiniz. Belirli bir noktaya kadar her şey kullanıma hazır sunulur ama bu noktanın ötesinde her şeyin kullan
Yorumlar
Yorum Gönder